Καλοκαιράκι... καλοκαιράκι...

Λοιπόν, τα πράγματα έχουν ως εξής: κι εγώ και η Αλκμήνη κάνουμε διακοπές. Η Αλκμήνη πήγε Πρέβεζα και τώρα είναι Σύμη με τον καλό της, ενώ εγώ, αφού πετάχτηκα εκτάκτως για ένα δεκαήμερο Ξάνθη (για λόγους εντελώς άσχετους με τη σχολή, εντελώς σχετικούς με την παράνοια που με δέρνει), πήγα για δέκα μέρες στο τιμημένο Πλανήτερο Καλαβρύτων (κρυβόταν εκεί ο Ρωχάμης, είχε συνεργό ένα χωριανό μας) με τον παππού και τη γιαγιά. Εκείνοι με τάιζαν όλη μέρα, κι εγώ πληκτρολογούσα τη διάλεξη. Διότι καλό και το "δια χειρός", αλλά μετά θα τρέχουμε και δε θα φτάνουμε. Μετά πήγα να δοκιμάσω κι άλλο τις αντοχές μου, στο Ζαρίτσι Αρκαδίας, στο τροχόσπιτο των γονιών μου, με γονείς και αδελφό. Εκεί κράτησα κάτι επιεικώς απαράδεκτες σημειώσεις και τώρα ετοιμάζομαι την Τρίτη να φύγω πάλι για Ξάνθη. Μπας και στρωθούμε και κάνουμε καμιά δουλειά. Η Αλκμήνη είπε θα γυρίσει κατά τις είκοσι.
Ο Κόκκορης, η Ξάνθη κι ο Παπαγιαννόπουλος έχουν ο καθένας να μελετήσει το καλοκαιρινό του τευχάκι και ελπίζω να επιστρέψουν διαβασμένοι...