Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

Πουν ’το πουν ’το το καμαρίνι...

Επιστρέψαμε στην Ξάνθη με τις αποσκευές μας γεμάτες με φυλλάδια απεξάρτησης και σημειώσεις από τη συνάντηση με την κυρία Κουτσανίδου (η Νατάσα, που μου διέφευγε το επίθετό της). επιστρέψαμε όλο χαρά και αγωνία να βρούμε το καμαρίνι μας, να το στολίσουμε, να το οργανώσουμε, να το καλοπιάσουμε τέλος πάντων... Αμ δε! Καμαρίνι πουθενά. Δηλαδή, υπήρχαν πολλά και παντού, αλλά όλα πιασμένα από εκτοετείς και γηραιότερους. Έτσι κι εμείς φτιάξαμε μια παράγκα στο 5ο έτος, που μέχρι το Σεπτέμβρη τουλάχιστον θα είναι ελεύθερο. Μετά μετακομίζουμε. Για να μπούμε στο πνεύμα, παρά την απογοήτευση του καμαρινιού, πήγαμε και πήραμε βιβλία για τη διάλεξη. Η Αλκμήνη πήρε ένα του Φατούρου, του οποίου τον τίτλο αγνοώ κι εγώ τον δεύτερο Κωνσταντινίδη μου. "Η αρχιτεκτονική της αρχιτεκτονικής". Και αρχίσαμε να αναζητούμε αναφορές στην κλίμακα. Ο Φατούρος μας έβγαλε την ψυχή με τον τρόπο γραφής του. Και ο Κωνσταντινίδης φρόντισε να περάσουμε σε κατάθλιψη "με λογισμό και μ’ όνειρο", "με καιρό και με κόπο". Ύστερα από το πρώτο ξεφύλλισμα είπαμε να οργανώσουμε τα περιεχόμενα της διάλεξης. Και καταλήξαμε ότι θα έπρεπε να υπάρχει:

  1. τίτλος: "Πώς μπορεί η αρχιτεκτονική να εξασφαλίσει ότι τα όλο και μεγαλύτερης κλίμακας έργα που οικοδομούνται στις μέρες μας θα διατηρήσουν κατά το δυνατόν την ανθρώπινη κλίμακα"
  2. γενικά περί κλίμακας. Ιστορικές αναφορές
  3. ψυχολογικές και κοινωνιολογικές θεωρίες για την επίδραση της κλίμακας στον ανθρώπινο ψυχισμό
  4. περιγραφή της υπάρχουσας κατάστασης στα μεγάλης κλίμακας κτίρια
  5. προτάσεις για την επίτευξη του στόχου (τίτλος)

Σήμερα το πρωί τηλεφώνησα και στην Κοινωνική επανένταξη και επικύρωσα το ραντεβού μας με την κυρία Κουτσανίδου και τον υπεύθυνο της τεχνικής υπηρεσίας του ψυχιατρείου Δαφνίου, το οποίο είναι τη Μεγάλη Τρίτη (βοήθειά μας...).

Αύριο είναι η (πρώτη) μέρα της κρίσης. Θα συναντήσουμε τη Ξάνθη (την καθηγήτρια και όχι την πόλη) και θα περιμένουμε καρτερικά να μας πει ότι ό,τι έχουμε πει και σκεφτεί ως τώρα είναι ένα μάτσο βλακείες και πάμε κατά διαόλου. Είναι πιθανό να μας πετάξει και κάποιο ελαφρύ αντικείμενο κατακέφαλα και κάποια λιγότερα ελαφριά κατάστηθα. Αλλά γι’ αυτό της έχουμε άλλωστε αδυναμία.

Δεν υπάρχουν σχόλια: