Όπου βρίσκουμε οικόπεδο...

Μετά από την πρώτη και εντελώς επεισοδιακή διόρθωση από τους καθηγητές μας στην Ξάνθη, και αφού έγραψα ένα τετρασέλιδο σχετικά με το τι σκέψεις κάνω για την κλίμακα, χωρίς να συμπεριλάβω ό,τι διαβάσαμε στα βιβλία, όπως μας συμβούλεψε ο Παπαγιαννόπουλος, ήρθε το Πάσχα....
Μέσα στο οποίο Πάσχα, έπρεπε να πάμε στη συνάντηση που μας είχε κλείσει η κυρία Κουτσανίδου με τον κύριο Σακαρέλλο, διευθυντή της τεχνικής υπηρεσίας του ψυχιατρικού νοσοκομείου του Δαφνίου, στο οποίο υπάγεται το 18 Άνω. Στη συνάντηση αυτή έτυχε (και πέτυχε) να βρεθεί και ο υπεύθυνος για τις κτιριακές εγκαταστάσεις του 18 Άνω, κύριος Παπαδόπουλος. Κάναμε μερικά εκατομμύρια ερωτήσεις, πήραμε μερικές απαντήσεις και μερικές αντ-ερωτήσεις, αλλά και πολλά αρχεία με προτεινόμενα και απαιτούμενα κτιριολογικά από διαγωνισμούς για κτίρια αλκοολικών, σωματικής απεξάρτησης, συμβουλευτικούς σταθμούς και λοιπά, τα οποία προφανώς ρίχνουν λίγο φως στο απόλυτο σκοτάδι.
Και έρχεται η ώρα να πάμε στην Πρέβεζα (όπου είχαν την καλοσύνη να μας συνοδεύσουν τα ταίρια μας) για να βρούμε οικόπεδο.... Από τη συνάντηση στο 18 Άνω έχουμε καταλήξει ότι ενδιαφερόμαστε για ένα οικόπεδο που να χωράει ένα κτίριο 700 τ.μ., ένα στρέμμα περίβολο τουλάχιστον για θέσεις στάθμευσης και χώρους εισόδου και όσο επιθυμούμε επιπλέον για καλλιέργειες.
Με την πολύτιμη βοήθεια της κυρίας Καλυψώς Καρτεζίνη πηγαίνουμε στο Δημαρχείο της Πρέβεζας, όπου μας υποδεικνύουν μερικά οικοδομήσιμα οικόπεδα, που πληρούν τις προϋποθέσεις μας. Καταλήγουμε ότι καλύτερη επιλογή είναι ένα οικόπεδο 30 στρεμμάτων, προορισμένο για εργατικές κατοικίες που δεν κτίστηκαν ποτέ, κοντά στον οικισμό του Αγίου Θωμά, στην περιοχή Βασσούλα. Επισκεπτόμενες το οικόπεδο διαπιστώσαμε ότι ήταν πολύ καλύτερο από όσο θα μπορούσαμε να ελπίζουμε. Βρίσκεται σε ύψωμα, με θέα στη θάλασσα από τη μια πλευρά και τον οικισμό από την άλλη, δίπλα σε χωματόδρομο, συνορεύει με δασική έκταση (τόσο άγρια και πυκνή, που έχει καταλάβει και το ίδιο το οικόπεδο... κάναμε άπειρη ώρα να το βρούμε) και απ' την άλλη πλευρά του δρόμου υπάρχει έκταση με ελαιόδεντρα. Μιλάμε για πραγματικά παραμυθένια τοποθεσία!
Έτσι, εγώ γύρισα στην Αθήνα κι η Αλκμήνη θα φέρει στην Ξάνθη τα τοπογραφικά. Και ελπίζουμε οι μέντορές μας να εκτιμήσουν το "αγροτεμάχιό μας" όσο κι εμείς.