Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

Μεγαλειώδης έξοδος (όπου όλα τα γερόντια βγαίνουν να ξεχάσουν)

Εχθές στη σχολή μαζευτήκαμε όλα τα έτη να συζητήσουμε τα προβλήματα που υπάρχουν (δεν έχουμε συμβασιούχους, δεν υπάρχουν χρήματα, έχουμε ένα πολύ βαρύ και παράλογο πρόγραμμα σπουδών κ.λ.π.). Μετά τη συνέλευση είχαμε πέσει όλοι οι διπλωματικοί σε κατάθλιψη και δεν μπορούσαμε να δουλέψουμε. Προτείνω, λοιπόν, να πάμε για κανένα κρασί. Συμφωνούν όλοι αμέσως. Διότι βαριόντουσαν να δουλέψουν, διότι το πρότεινα εγώ, που έχω να βγω δυο μήνες (γιατί είμαι θεόμουρλη και περνάω μια κάποια φάση), διότι δεν έχουμε βγει ποτέ μαζί όλη η γειτονιά των καμαρινιών. Κι έτσι δώσαμε ραντεβού στις 8.30, στο Ρακόμελο. Ήμασταν έξι κορίτσια, από έκτο μέχρι όγδοο έτος και ήπιαμε τέσσερα καραφάκια λευκό κρασί και πέντε κόκκινο. Φάγαμε σαλιγκάρια, απάκι χοιρινό, κολοκυθάκια τηγανητά με τζατζίκι, μυζιθροπιτάκια, κοτόπουλο, σαλάτα ρόκα και δεν έχω ιδέα τι άλλο. Στις 2 παρά τέταρτο μας διώξανε. Οπότε πήγαμε στο Ντίλι, στο οποίο βρήκαμε κι άλλους γείτονες από τα καμαρίνια και όλο το μαγαζί ήταν γεμάτο αρχιτέκτονες (πράγμα γενικά όχι ιδιαίτερα καλό, αλλά αν έχεις πει δυο λίτρα κρασί τους αγαπάς όλους). "Φιλιούνται, αγκαλιάζονται, φιλιούνται, αγκαλιάζονται" ήταν η κατάσταση. Ήμασταν όλοι παντελώς μεθυσμένοι, αλλά καταφέραμε να ξεχάσουμε το άγχος του πτυχίου και να μιλήσουμε για άλλα πράγματα, σαν άνθρωποι. Επειδή έκλεισε και το Ντίλι κάποια στιγμή, πήγαμε στο Cream (πρώην Jackson) μπουλούκι, όπως ήμασταν, γύρω στα δεκαπέντε άτομα. Αλλά εγώ κι η Αλκμήνη στις 6.30 το χάραμα λυγίσαμε και φύγαμε. Δεν ξέρω πόσοι έμειναν όρθιοι στο τέλος της βραδιάς, πάντως όσοι τη θυμούνται, θα θυμούνται ότι πέρασαν καλά.
Μας έκανε πολύ καλό αυτή η εκτόνωση, νομίζω. Αν και σήμερα κανείς δεν ήταν σε θέση να δουλέψει. Αλλά ας καθήσουμε και ένα Σάββατο έξω απ' τη σχολή! Έλεος! Έχουμε σαλτάρει τελείως με τη δουλειά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: