Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Οι φίλοι στη σχολή είναι σκέτη καταστροφή.

Επιστρέψαμε σήμερα δυναμικά στη σχολή, αποφασισμένες να δουλέψουμε. Ψηφίστηκε κατάληψη ως τη Δευτέρα, έγινε και πορεία, σπάσανε και τρεις τράπεζες, οι γονείς τηλεφωνούν να δουν τι κάνουν τα βλαστάρια τους... Ο κόσμος συνεχίζει να καίγεται, αλλά και τα χαρτόνια συνέχισαν να στοιβάζονται και απαίτησαν την προσοχή μας. Έτσι το πήραμε απόφαση και κάναμε τη μακέτα εδάφους 1:200, η οποία είναι τεράστια. Το περίεργο είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχουν πολλά προβλήματα στο πέρασμα από την 1:500 στην 1:200. Αυτό δυο πράγματα μπορεί να σημαίνει: 1. Δεν ξέρουμε τι μας γίνεται, έχουμε κάνει μια μαλακία και μισή και απλά δεν το καταλαβαίνουμε και 2. Το θέμα έχει ωριμάσει τόσο καιρό μέσα μας και είναι όντως σωστό και "σφιχτοδεμένο". Οι πιθανότητες είναι 60-40 περίπου..
Ο τίτλος αυτής της ανάρτησης έχει να κάνει όμως με τον άπειρο χρόνο που χάνουμε από τη δουλειά και μοιραζόμαστε τη σπατάλη του με τη Σοφία και την Κατερίνα, τις νέες γειτόνισσες και φίλες. Όπως τραγουδάει κι ο Tom Waits, "I smoked my friends down to the filter...", είμαστε και οι τέσσερις ενθουσιασμένες με τη γνωριμία μας, με αποτέλεσμα το διάλειμμα για φαγητό να επεκτείνεται σε διάλειμμα για καφέ και αυτό ύστερα σε διάλειμμα για τσιγάρο ή μανταρίνια (ό,τι προτιμάει ο καθένας) κι όλα αυτά ταυτόχρονα με υπέροχες συζητήσεις, για την αρχιτεκτονική, τα παιδικά μας χρόνια, τις μαλακίες που έχουμε κάνει, όσα πάθαμε και ποτέ δε μάθαμε κ.λ.π.. Είναι όμως τόσο απολαυστική παρέα, και είχαμε τόσο πολύ ανάγκη να γνωρίσουμε νέα άτομα μετά από πέντε χρόνια στην ίδια τοσοδούλα πόλη (που, κι όμως, τη λατρεύουμε).
Αύριο το πρόγραμμα έχει πάλι μακέτα. Ίσως βγουν στη φόρα και τα κρυμμένα προβλήματα του θέματος...

Δεν υπάρχουν σχόλια: