Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

Γειτονιά, ο δρόμος σου στενός....


Ιδού και τα καμαρίνια, όπως είναι στην αίθουσα του τρίτου έτους. Εμείς είμαστε γαλαρία. Τα καμαρίνια εκτείνονται σε δύο σειρές στο πίσω μέρος της αίθουσας και σε μια σειρά στο πλάι. Είναι όλα φτιαγμένα από πανέλα σε σιδερένιο σκελετό και ήταν μια ιδέα της κας. Ξάνθη. Καμαρίνια υπάρχουν μόνο στο τρίτο και στο δεύτερο έτος. του δευτέρου είναι πολύ μεγαλύτερα, αλλά δεν είναι αρκετά "χουχουλιάρικα" και δεν έχουν τόσο γαμάτους γείτονες (εμείς έχουμε τη Σοφία, την Κατερίνα 1., την Κατερίνα 2., την Πωλίνα κ.π.λ. καθώς και μερικά αγοράκια, που είναι λίγο νευρόσπαστα ώρες- ώρες, αλλά δίνουν ζωντάνια κάποιες άλλες ώρες). Επίσης έχουμε τον Φλο. Ένα σκυλάκι τυφλό από το ένα μάτι, αλλά πολύ αγαπησιάρικο και παιχνιδιάρικο, το οποίο είναι το κατοικίδιο όλων μας απ' όταν χάσαμε το Λάκη, που μάλλον έφυγε από τη σχολή, γιατί ήταν γέρος και άρρωστος και πήγε μακριά να πεθάνει. Ανάψαμε, λοιπόν τις προάλες τη σόμπα αλογόνου στον Φλο, που είχε ξαπλώσει σε μας, να τον περποιηθούμε. Αλλά έσκασε και έφυγε :-(

2 σχόλια:

Άρτεμις είπε...

Γεια σου Αλεξ. Χαιρετώ κι απο "κοντά". Εχω κι εναν φίλο στην Ξανθη-ηλεκτρολόγος μηχανικος 2ο ετος- κι εχω παει και στο Ντιλι Ντιλι. ασχετα αυτά αλλά τα διάβασα σε άλλη αναρτηση.Υπομονή με την διπλωματική ευχομαι. Θα τα λέμε

alex from planet Mab είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές για υπομονή. Τις χρειάζομαι! Καθώς και ευχές να γλιτώσει το νευρικό μου σύστημα από την άπειρη καφεϊνη και το άγχος.
(αν και τώρα που το σκέφτομαι, με όσα γίνονται το τελευταίο τριήμερο, δεν υπάρχει πιο μικρόψυχο πράγμα απ' το να γκρινιάζω για τον εαυτούλη μου...)