Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

"Είσαι σίγουρος ότι πήρες τη λάθος απόφαση;"

Ο τίτλος είναι παρμένος από ένα ποίημα του Leonard Cohen. Ο οποίος μέρες τώρα μου έστελνε υποσυνείδητα, ύπουλα μηνύματα μέσω ηλεκτρο-μαγνητικο-something ακτινοβολίας και τελικά πέτυχε τον σκοπό του. Το "the book of longing" είναι πλέον στην βιβλιοθήκη μου, διαβασμένο ήδη μια φορά (μέσα σε δυο ώρες, ασύμφορη βιβλιοφάγος..). Ομολογώ ότι περίμενα τελείως διαφορετικά σκίτσα και όχι την αυτοπροσωπογραφία του εκατό φορές (αν και τουλάχιστον έχει αίσθηση της εικόνας του). Όσο για τα ποιήματα, κάποια με άγγιξαν, κάποια με άφησαν παγερά αδιάφορη. Αλλά, είπαμε, του χρωστάω μια δεύτερη, προσεκτική ανάγνωση..
Ομολογώ, επιπλέον, ότι σήμερα δεν έχω ιδιαίτερους λόγους να γκρινιάζω, αλλά φρόντισα η ίδια γι' αυτό (ήτοι για την βελτίωση της διάθεσής μου).
Κατ' αρχάς βγήκα έξω και με είδε ο ήλιος. Σοφή κίνηση.
Δεύτερον, φρόντισα να αυξηθούν οι ενδορφίνες μου υποκύπτοντας -εκτός από τον αγαπητό Leonard- σε ένα καρό φόρεμα και σε έναν καφέ με την Αλκμηνούλα.
Τρίτον, στρώθηκα και έκανα ουσιαστικότατη δουλειά για την διάλεξη, σε βαθμό που τα μάτια μου άρχισαν να ουρλιάζουν στον εγκέφαλό μου "πες της να φύγει από την οθόνη, θα καταρεύσουμε".
Τέταρτον, θυσίασα εκείνη την παρθένα και τις νυχτερίδες, που χρειάζονταν για τα ξόρκια, για να ανοίξει η σχολή (ξέρω, ο τόπος πάει κατά διαόλου, οι καταλήψεις είναι αντίδραση κλπ. κλπ. -δεν έχω καμία διάθεση για πολιτική τοποθέτηση ή διαμάχες- αλλά έχω εκατομμύρια λόγους να την θέλω ανοιχτή). Βέβαια το ξόρκι δεν ξέρω αν έπιασε ακόμη, αλλά από εκεί που οι καταλήψεις ήταν εβδομαδιαίες, στην αυριανή συνέλευση θα προταθεί τριήμερη.

Οπότε γενικά θα μπορούσα να πω ότι παίρνω σταδιακά τα πάνω μου.

Αν και με πτόησε λιγάκι το γεγονός ότι στην διάλεξη έχω ένα ωραιότατο δισέλιδο σχετικά με το πρότυπο ανάπτυξης της πόλης από τον Le Corbusier, το οποίο το ανατρέπει με άλλο ένα ωραιότατο δισέλιδο ο Άρης Κωνσταντινίδης. Και, όσο να πεις, μπορεί να έχω περάσει κάτι κρίσεις αλαζονείας κατά καιρούς, αλλά να απορρίψω τον Κωνσταντινίδη ή τον Le Corbusier.. ε, μέχρι εκεί δεν φτάνει η χάρη μου.. Προσπάθησα να "κουκουλώσω" την αντιπαράθεση με κάτι αερολογίες για "τις δυο όψεις" του ίδιου νομίσματος. Αρχικά. Αλλά μετά φαντάστηκα τον -σοκ και δέος- Κόκκορη να διαβάζει την φράση, να με κοιτάζει μες τα μάτια (εγώ εννοείται ότι έχω χλομιάσει και έχω φάει και τα δέκα νύχια μου), και να με ρωτάει "εσείς, δεσποινίς Συμβουλίδου, ποια πλευρά του νομίσματος προτιμάτε;". Οπότε ξέρω πολύ καλά ότι θα δώσω την λάθος απάντηση.. Κι έτσι άφησα το θέμα λίγο "φλου" να το πω, λίγο "προς συζήτηση" να το πω.. Ίδωμεν.

4 σχόλια:

Άρτεμις είπε...

Εντελώς άσχετο αλλά... Θέλω κι εγώ να σπουδάσω αρχιτεκτονική... Αλλά τι έχουν πάθει με τις βάσεις γαμώτο ? Σε λίγο θα πάνε 24000 ακριβώς...
Καλώς σε βρήκα...

alex from planet Mab είπε...

Χαχα όλοι έχουμε μια τραγική ιστορία να διηγηθούμε με τις βάσεις.. Με βάση τις βάσεις την χρονιά πριν δώσω περνούσα άνετα Θεσ/νίηκη. Και βρέθηκα Ξάνθη. Αλλά ποτέ δεν μετάνιωσα. Βέβαια τώρα μέχρι και τα Χανιά στα ύψη είναι.. Οπότε, καλό διάβασμα creep και καλώς σε βρήκα.

FiXXXer είπε...

χαχαχα!!
με εκανες και γελασα..
οσο για σχολες-καταληψεις..ολοι τις θελουμε ανοιχτες..αλλα ισως πιο ανθρωπινες...

δες μια ταινια που λεγεται ray..για την ζωη του ray charles..υπεροχη!

alex from planet Mab είπε...

Γεια σου Fixxer. Το χω δει το Ray και οντως ειναι πολυ ωραιο.
Και χαίρομαι που γέλασες =)