Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Έρχονται!!!

Επιτέλους, αύριο, μετά από 1,5 μήνα οι καθηγητές θα ξαναεμφανιστούν στη σχολή.. Θα περιμένουμε σαν τα κοράκια από πάνω τους όλοι οι διπλωματικοί για διόρθωση, εκείνοι θα πιστεύουν ότι μπορούν να διαστείλουν το χρόνο, θα κάθονται κανένα 5άωρο στις πρώτες ομάδες και μετά δεν θα προλάβουν να δουν τους υπόλοιπους. Κλασσικά εικονογραφημένα. οπότε κι εμείς 9.30 το άγριο χάραμα θα 'μαστε εκεί, στημένες καραούλι στο καμαρίνι, με την καφετιέρα γεμάτη γαλλικό. Είναι μια από τις βασικές προϋποθέσεις για να πάρει κανείς διόρθωση. Και εξηγώ. Οι πιθανότητες να διορθωθείς, όταν είσαι διπλωματικός στην αρχιτεκτονική του Δ.Π.Θ. (από τους Ξάνθη- Κόκκορη- Παπαγιαννόπουλο) αυξάνονται κατακόρυφα:
  • αν έχεις γαλλικό στην καφετιέρα, γιατί είναι όλοι εξαρτημένοι από τον καφέ. Αν είναι πρωί μπορεί να προσποιηθούν ότι έρχονται για διόρθωση, ενώ το μόνο που θέλουν είναι ο καφές σου. Αλλά τους αναγκάζουμε να πληρώσουν με διόρθωση
  • αν πας πριν τις 10 σχολή, οπότε και δεν υπάρχει ψυχή, γιατί οι περισσότεροι διπλωματικοί είναι νυχτοπούλια, οπότε πριν τις 11-12 δεν εμφανίζονται πολλοί
  • αν έχεις απλωμένα σχέδια και μακέτες παντού στο καμαρίνι, ατάκτως ερριμένα, ώστε να φαίνεται ότι λαμβάνει χώρα ένας διαρκής εργασιακός οργασμός
  • αν αλλάζεις χρώματα/ βουρκώνεις/ τραυλίζεις/ αυτοχαστουκίζεσαι από το άγχος μπροστά τους (αλλά μπορεί και να εκνευριστούν, είναι με τις μέρες τους)
  • αν τους κυνηγάς και τους παρακαλάς διαρκώς και απαρνηθείς την προσωπικότητα και τον αυτοσεβασμό σου προκειμένου να φτάσεις την Πηγή Της Γνώσης (κάτι σαν Βουδιστής μοναχός). Αλλά κι αυτό μπορεί να τους εκνευρίσει, διότι δεν θέλουν γλείψιμο. Πρέπει να τους πείσεις ότι δεν θες εκείνους, αλλά Την Γνώση. Ότι δεν σε ενδιαφέρει να διεκπεραιώσεις τη διπλωματική, αλλά να υπηρετήσεις την αρχιτεκτονική.
  • αν τους πεις "αυτή τη βδομάδα δουλεύουμε κάτι νέο και καλύτερα να τα πούμε την επόμενη..". Μπλόφα, αλλά πιάνει αρκετά συχνά. Έρχονται από μόνοι τους, να δουν τι σκαρώνεις.
Όλα αυτά θα τα δοκιμάσουμε αύριο. ΌΛΑ. Θα φορέσουμε και τα καλά μας, έτσι, για να νιώθουμε όμορφα τις εκατό ώρες που θα περιμένουμε. Δεν είναι τυχαίο ότι όλη η σχολή φοράει τα αγαπημένα της ρούχα Πέμπτες και Παρασκευές που έρχονται οι Συνθέτες. Είναι επειδή ξέρεις ότι θα καταρρακωθείς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και προσπαθείς να ανεβάσεις την ψυχολογία σου όπως- όπως..
Και δεν μπορείς και να διαμαρτυρηθείς, ρε γαμώτο, τώρα πια, γιατί καταλήξαμε πλέον με όσα παιδιά έχουν τους ίδιους επιβλέποντες με 'μας, να 'μαστε φίλοι ή έστω κρασο-παρέα. Και ξέρουμε πολύ καλά ότι όλοι μας έχουμε ανάγκη αυτές τις διορθώσεις, οπότε όποιος είναι ο τυχερός, καλή του πρόοδο και καλή καρδιά..

5 σχόλια:

industrialdaisies είπε...

Ααααα, εσείς είστε τυχερές. Εγώ παραδίδω διπλωματική για το μεταπτυχιακό τον Μάιο, η καθηγήτρια με είδε μία φορά τον Οκτώβριο για να δει το θέμα κι έπειτα έφυγε με εκπαιδευτική άδεια και θα γυρίσει τον Απρίλη. Καλό ε;

Κουράγιο συντρόφια, venceremos.

Υ.Γ.: Άμα τους μάθετε τον καπουτσίνο δεν θα τους προλαβαίνετε.

alex from planet Mab είπε...

χμμ άσχημα..

(εγώ τώρα γιατί δεν νιώθω καλύτερα με τη δυστυχία του διπλανού; τι πάει στραβά;)

Χάρηκα για την επίσκεψη, κουράγιο και σε σένα =)

FiXXXer είπε...

ρε,πραγματικα γελασα παλι εντονα ..και για πολυ ωρα!!
ειμαι λιγο κουτουλης??

κουραγιο παντως..να πιστευεις σε σενα..

Unknown είπε...

Η διπλωματική μια ιστορία δραματική!!!

Πρίν δύο χρόνια τελειώνοντας το ΤΕΙ Δημόσιας υγέιας(http://www.teiath.gr/seyp/public_health/tdi_first.htm)

Πήρα ένα θέμα δικό μου διπλωματικής αλλά αντιμετόπισα αρκετές δυσκολίες, ξεκίνησα να δουλέυω αλλά δεν είχα καμία βοήθεια ουσιαστική απο την καθηγήτρια μου.
Με αποτέλεσμα να φάω το παλούκι εγώ και ένας φίλος μου που πήραμε την εργασία.

Άστα να πάνε τελικά την έτοιμασα την εργασία ύστερα απο τρέξιμο 2 διδακτικών εξαμήνων(τα όποια έχασα κίολας λόγο των καταλήψειων επι εποχής Μαριέττας Γιαννάκου).

Τελικά Οκτώμβριο 2007 το μαρτύριο μου τελείωσε.
Τώρα είμαι τελειόφοιτος και ψάχνω για μεταπτυχιακό...

Καλή συνέχεια στην Διπλωματική σου Άλεξ απο τον πλανήτη mab

alex from planet Mab είπε...

@Fixxer: καλά δεν ντρέπεσαι να γελάς με τον πόνο μου?! =Ρ

@Το παιδί της πλατείας: ορίστε, τα 'χεις περάσει και ξέρεις.. το τραγικό είναι ότι αυτό το βασανιστήριο θα είναι όντως "τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας". Οπότε φαντάζομαι τι έρχεται μετά.. Δε βαριέσαι.. Παραμένω παθολογικά αισιόδοξη.